Historia do Cebreiro Establecemento dos monxes

    Sobre a orixe da presencia dos monxes de Aurillac no Cebreiro, Elías Valiña afirma o seguinte:
 

«O P. Yepes da como problable que antes de tomar ó seu cargo os monjes de S. Benito a Hospedería, xa había outros administradores, xa que dice que pouco despois da súa fundación estivieron alí os monjes de S. Benito.      É problable que esta hospedería comezase sendo unha das primitivas pallozas do pobo onde se refuxiaban os peregrinos nas noites e grandes tempestades (...) Cluny, Aurillac, e outras casas francesas adquiren extraordinario renome por toda Europa. Alfonso VI, gran simpatizante de Cluny, decide poñe-los principáis puntos da Ruta Xacobea baixo a dirección dalgunha das célebres abadías francesas. Á casa de Aurillac ofréceselle a hospedería do Cebreiro, quizáis no mesmo ano que se suprime o portazgo de Valcarce, en 1072»[8].

    E é precisamente polo establecemento dos monxes de Aurillac polo que a Hospedería aíndan conserva hoxe o nombre de S. Giraldo de Aurillac. Outras versións, menos fundamentadas, din que este nome é debido ó nombre de algún cabaleiro medieval:
 

«Cando cheguemos (ó Cebreiro) será tal vez un bo momento para repoñer forzas, que o podemos facer moi bien no Hostal Giraldo de Aurillac, que toma o seu nome do cabaleiro medieval que, por así dicilo, inaugurou o Camiño de Santiago e tivo o ánimo de construír, según din coas súas propias mans, un refuxio para peregrinos e unha primitiva igrexia nesta montaña do Cebreiro»[9].

 

HISTORIA

Raíces do Cebreiro: As Pallozas.

836. Fundación do Mesón Santuario.

1072. Alfonso VI dónao a S.Giraldo de        Aurillac. Establecemento dos monxes.

Privilexios reais.

1300. Milagre Eucarístico.

1487. Os RR. Católicos fanno       depender de S. Benito o Real de Valladolid.

S.XV-XVI. Comeza a decadencia.

1853. Desamortización, o templo        pasa á xurisdición lucense.

Guerra da Independencia.

1962. Recuperación do Cebreiro.